NAKŞÎ-HÂKÎ TARİKÂTI ve İLM-İ LEDÜN SIRLARI (Düzeltilmiş ve Genişletilmiş 2. Baskı)

Kitap içindaha önce hazırladığımız tezimiz[1]temel kabul edilmiştir. Ayrıca İhramcızâde
M.Kâzım TOPRAK Efenditarafından derlenen Kitab-ı Gül’ü[2]için hazırladığımız müsveddedeki bilgiler
ile takviye edilmiştir.

Tezimizdeki eksiklikler yeni bilgilerle düzeltilmiş ve
tecrübesizliğimize dayanan yorumlarımıza düzeltmeler yapılmış ve objektif
davranılmaya çalışılmıştır. Çünkü tarafımızı meşgul eden şeylerin diğer
kardeşlerimizi de meşgul etmekte olduğunu gördüğümüzden duyduğumuz ve
bildiğimiz şeyler ile bazı konuların açıklanmasına yer verilmiştir. Bazı
yapılan ilaveler kitabın asıl hedefi olan İhramcızâde Hacı İsmail Hakkı Toprak
Hazretlerini tanıtmaktan çok bir usûl kitabıymış gibi bir durum
hissettirebilir. Aslında kitapta Efendi Hazretlerinin koymuş olduğu usûllerin
afâki olmadığı hakikâtle aynî olduğu gerçeğini ve yanında ilm-i ledün sırlarını
da öğretmektir. Umulur ki, bu ilaveler okuyucu tarafından dikkatli okunacak
olursa ilm-i ledün hakkında hususî bir bilgiye ulaşılacağı aşikârdır. Ancak bu
bilgilerin verilmesinde İhramcızâde Hacı İsmail Hakkı Toprak Hazretlerinin
terbiye usûlü esas kabul edilmiştir.

Ayrıca yukarıdaki iki kitabın yanında çalışmamızı yetiştirdiği
müridlerin gönüllerinde,  hafızalarında
kalan zamana karşı hala silinmemiş hatıralar ile desteklemiştir.  Bu sebeple bilgilerimizi; röportajlar,
mektuplar, bantlar,  küçük notlar ve
İhramcızâde Hacı İsmail Hakkı Toprak Hazretlerinin kendi yazdığı şiirler ile
temine çalıştık.

 Kitaptaki bilgiler bir
deryânın kıyısına attığı çör çöpe tekabül eder. 
Röportaj yaptığımız kişilerden aldığımız bilgiler bu zannı bizde meydana
getirdi. 36 sene içinde birçok ihvanının Hakk’a yürümesi,  birçok yazılmamış hadiseleri toprağa gömdü.  Bu sebeple İhramcızâde Hacı İsmail Hakkı
Toprak Hazretleri hakkındaki bilgileri yeteri kadar aktaramamanın özrünü de
beyan etmek durumundayız.

Şu husus unutulmamalıdır ki, kitapta geçen büyüklerin söz ve
hallerinden bahseden kelamlar ve benzeri şeyler, bizlerin ulaşamadığı birer
hakikât olması nedeniyle, kendimizin de bir hissesi olmadığı şeyleri yazmaktan
ne hâsıl olacak gibi bir düşünce akla getirirse de sözümüz yağmurun yağarken
iyi ve kötüyü ayırmadan her şeye yağması gibi kabul ederek, Allah Teâlâ’nın
büyüklerimiz vasıtasıyla bir lütfu ihsanıdır deriz.

“Kendisini adam sansınlar
diye dervişlerin bir hayli sözünü çalmış çırpmıştır.” [3]

Onların
haline kavuşmak nefsimiz için imkânsız bir durumdur. Acizâne nefsimizi onların
ayakları altına sürmek bizim için şan ve şereftir. İtikadımız ve imanımız bu
şekildedir. Ancak birini tanımanın şartı bilmektir. Ehlullâhı bilmekte yine
birbirleri ile aynı zamanda yaşamamış dahi olsalar yine ehlullâh tarafından
olur. Onları onlarla açıklamaktan başka çaremizde yoktur.

“Veliyi meşhur eden yine velidir. Veli,
kime dilerse nasip verir.”[4]

“Sen yoksa velilerin yüzünü de bizim
gördüğümüz gibi midir sanırsın?”[5]

“Bir veli sana gayb’a ait yüz binlerce şeyi, yüz binlerce sırrı
apaçık söylese bile,

Sen de o anlayış, o bilgi olmadıkça yine fışkıyı ödağacından ayırt
edemezsin.
            Veli,
kendisine deliliği perde etti mi, ey kör, sen onu nasıl tanıyabilirsin?” [6]

İnsan-ı Kâmil
için verilecek dünyevî rütbe ve makam noksanlıktan başka bir emâre teşkil
etmez. Onlar Allah Teâlâ’ya ve insanlığa karşı görevlerini en yüksek mertebede
ikmâl eylediklerinden, noksanlığımızla onların hakkında kelam etmemiz bir türlü
hatayı çağrıştırdığından büyüklerimizden affımızın talebini niyaz ederiz.
Tevfik Hakk’dandır.

Ves’selâmü
alâ men ittebea’l Hudâ

16.12.2007

İhramcızâde

Hacı İsmail Hakkı

ALTUNTAŞ

[1]—ALTUNTAŞ, İsmail Hakkı, Nakşibendî Şeyhi
İsmail Hakkı Toprak’ın Hayat ve Menâkıbı (Yayınlanmamış Lisans Tez) A.Ü.
İlahiyat Fak. 1992, Ankara

[2]—TOPRAK, Mehmet Kâzım, 2002,Sivas

[3]—Mesnevi,
c.I, b. 2274

[4]—Mesnevi,
c.II, b. 2349

[5]—Mesnevi,
c.IV, b. 3473

[6]—Mesnevi,
c.II, b. 2344–2346