Dichtertje - De Uitvreter - Titaantjes

Beschrijving
De drie verhalen De uitvreter, Titaantjes en Dichtertje werden tijdens het leven van Nescio (pseudoniem van J.H.F. Grönloh) slechts enkele malen herdrukt, de laatste keer samen met het in 1946 verschenen Mene Tekel. Intussen behoren deze vertellingen met de zo eigen relativerende en melancholieke kijk op idealen, hoge verwachtingen en wereldbestormers tot het mooiste uit de schatkamer van de Nederlandse literatuur.
Recensie(s)
NBD|Biblion recensie
Vier verhalen, eigenlijk korte romans, van de Nederlandse schrijver (1882-1961), waarvan enkele intussen moderne klassieken zijn geworden. Ze worden hier in de door Nescio-kenner Lieneke Frerichs bezorgde, literatuurwetenschappelijk verantwoorde editie gegeven. "De Uitvreter" verscheen voor het eerst in 1911 in De Gids. In 1918 volgde een bundel met "Dichtertje", "De Uitvreter" en "Titaantjes" en pas na de oorlog "Mene Tekel". Grönloh, die heel veelzeggend voor het pseudoniem Nescio (Ik weet het niet) koos, schildert de wereld van beginnende kunstenaars en de grote stad met fijnzinnig waarnemingsvermogen en met humor. Verschillende generaties adoscenten hebben zich al in deze 'titaantjes' herkend ('Jongens waren we -maar aardige jongens'). De contrasten duiken voortdurend op. Ook God weet het niet meer, als hij deze kunstenaars beziet, zeker als die zoals 'De Uitvreter' bezig zijn 'te versterven, onaandoenlijk te worden voor honger en slaap, voor kou en nat.' Verzorgde pocketeditie; normale druk.
(Biblion recensie, Dr Theo Hoogbergen.)